هو الخالق الاحمد صلی الله.

یه بنده خدایی که جدیدا به آیین آتش پرستی گرویده این طوری از روند زرتشتی شدنش تعریف میکرد:

در کلاسهای تبلیغاتی اول از لزوم دین و بعد هم پیامبر اکرم صلی الله کلی تعریف می کنند طوری که می مانی تبیلغ دین اسلام است یا اتش پرستی؟

جلسات اول به این شکل می گذرد تا اینکه کم کم بحث به طرف این قضیه سوق پیدا می کند که چون زمان حضرت پیامبر صلی الله مردم علم و آگاهی کافی نداشتند و حتی دخترکان خود را به گور می سپردند زنده، پیامبر برای درست زندگی کردنشان مجبور شد با زبان اسلام جلو بیاید تا مردم سرکش رام شوند ولی الان بعد گذشت 1400 سال مردم به آن علم و آگاهی رسیده اند پس به اسلام دیگر احتیاجی نیست هر کسی با عقل خودش می تواند به سوی پروردگارش پل بزند و باعلمش هم می تواند چهارچوب درست زندگی کردن را بیابد پس دیگر به اسلام نیازی نیست نه به اسلام زحمت دهید و نه پیامبر اکرم صلی الله

ــــ

و من هر چه می نگرم و می اندیشم چیزی از بالندگی عقل و شعور از پایین ترین مواضع زندگی تا بالاترین هایش نجسته ام.

اشتباهات همان اشتباهات صد سال پیش، معاصی همان معاصی قدیم و ظلم کردنها و ظلم دیدنها همان و شاید اگر بعث حضرت رسول صلی الله کنون اتفاق می افتاد برای انسان کردن ما متحمل زحمت بیشتری می شدند که اگر او شق القمرش را به عالمیان نشان میداد من و تو قصه سفر به ماه را به رخش می کشیدیم و می گفتیم: یا محمد! تو نبودی که ببینی فضا را تسخیر کردیم اتم را شکافتیم...یا محمد! تو نبودی ببینی که معاصی که ما انجام دادیم به فکر ابلیس و موالیدش هم خطور نمی کرد حالا این قوم آدم نشدنی را آدم کن.

 قصه حماقت و جهالت آدمیان ادامه دارد ...

انه کان ظلوماً جهولا...